Week 5 - Het regenseizoen is begonnen!!

                                                          09-06-2016, Luang Prabang, Laos, 34 graden, bewolkt

Afgelopen donderdag (2 juni) zijn we, samen met fransman Loic en duitser Henning, gestart met onze tweede loop in de omgeving van Tha Khaek. We kregen weer een mooie kaart mee (zie foto's) en besloten om onze eerste stop te maken bij de Thafalang waterval. Na een kort stukje rijden kwamen we bij een zandpaadje wat naar de waterval zou leiden. Doordat er de avond en nacht voor we vertrokken veel regen was gevallen, waren sommige stukken van het zandpad echter veranderd in grote plassen en modderpoelen. Na wat aarzelen werd er met een meerderheid van stemmen (3 tegen 1, drie keer raden wie er tegen was ;-) ) besloten om toch dit pad te volgen. Korte samenvatting hiervan: met scooters en al door de modderpoel, iedereen vieze schoenen/voeten en overal modderspetters,  Ellen die twee keer van haar scooter af springt om schoon te blijven terwijl haar scooter omvalt, veel lachen en Ellen die weigert nog een keer door een modderpoel te gaan, waardoor Loic en Levi beide een keer teruglopen om haar scooter verder te brengen terwijl Ellen erachteraan loopt. Na alle moeite om aan het einde van het pad te komen, dachten we te worden beloond met een prachtige waterval. De Thafalang bleek echter slechts een kleine rivier te zijn! We hebben ons dus wel even kunnen schoon spoelen, maar daarna moesten we dezelfde weg weer terug en werden we weer net zo vies. 

De volgende stop was de Tham Pha Inh Grot. We reden rustig het terrein op en moesten even stoppen om entreekaarten te kopen. Bij deze stop heeft Henning geleerd dat je nooit je voorste rem moet gebruiken. Als je dit wel doet is de kans groot dat je onderuit glijdt. Gelukkig reden we erg langzaam en viel de schade mee. Na het bezoek aan de mooi verlichte grot zijn we verder gereden naar het Sabaidee Guesthouse in ThaLang Village. We genoten ontzettend van deze rit, want het is hier super mooi. Overal om je heen enorme groene bergen en daardoor mooie uitzichten. Na het inchecken bij het guesthouse hebben we genoten van een lekkere lunch, zijn we gaan vissen en zwemmen, hebben we gekaart en Jeu de Boules gespeeld en genoten van een bbq met alle andere gasten. 

De volgende dag zijn we weer vroeg op de scooters gestapt op weg naar de Cool Springs. Ook tijdens deze rit hebben we weer erg genoten van de natuur waar we doorheen reden. Bijzonder en apart waren de valleien met dode bomen erin. Dit is het gevolg van een stuwdam die gebouwd is, waardoor de bomen in het regenseizoen ver onder water komen te staan. Daar kunnen ze niet tegen, dus gaan ze dood. 
Om bij de Cool Springs te komen moesten we een stukje door een smalle rivier lopen. We hebben onze scooters dus onder de bomen geparkeerd en zijn met onze tas op ons hoofd naar de overkant gelopen. Hierna moesten we ongeveer 10 minuten een pad volgen en toen kwamen we bij een klein paradijs. Helder blauw koud water omringd door bomen, planten en bergen en overal mooi gekleurde vlinders. Dat er verder niemand anders was, was ook mooi meegenomen. We genoten enorm van de verfrissende duik, de rust en de natuur om ons heen. 
Bij terugkomst stonden onze scooters er gelukkig ook nog en zijn we doorgereden naar Kong Lor. Hier kozen we ervoor om niet in een guesthouse te slapen, maar gebruik te maken van een Homestay: eten en slapen bij een locale familie. Dit is niet alleen erg leuk, maar ook super goedkoop. We betaalden 50.000 kip, ongeveer E5,50, voor de slaapplaats incl avondeten en ontbijt. Ook hier hadden we voor het eten nog tijd om te zwemmen in de rivier. De dorpskinderen gleden op lege zakken van een helling de rivier in en dat wilden Levi en Loic ook wel eens proberen. Dit vonden niet alleen zij erg leuk, maar ook de dorpskinderen vonden het erg interessant en grappig dat deze twee grote blanke mannen van hun glijbaan afgingen. 
Tot 04.00u. hebben we heerlijk geslapen in het dorp, daarna begon de eerst haan te kraaien en maakte daarmee alle andere hanen ook wakker. Met het geluid van zo'n twintig kraaiende hanen is slapen best een uitdaging, maar toch waren we om 07.30u. allemaal redelijk goed uitgerust en kon de nieuwe dag beginnen.

Na het ontbijt ( 4 gebakken eieren pp en sticky rice) reden we naar de Kong Lor Grot. Bij de ontdekking dachten de mensen dat het een grot was, maar eigenlijk is het een 7,5 km lange tunnel. Met een hoofdlamp op stapten we in een bootje. Na een klein stukje varen stapten we uit en konden we een korte wandeling maken tussen de stalacmieten, stalactieten en pilaren door. Hierna stapten we weer in het bootje en hebben we de hele tunnel doorgevaren. Hoewel je niet heel goed om je heen kunt kijken met alleen het zwakke licht van je hoofdlamp was dit wel een geweldige ervaring. Het is zo'n plek waar je jezelf heel klein voelt.

Nog onder de indruk van de grot zijn we begonnen aan de rit terug naar Tha Khaek. We dachten onderweg niets meer tegen te gaan komen, maar bij Khonsong zijn we toch gestopt. We reden langs een feestelijk versierd terrein waar harde muziek vandaan kwam en besloten dat we best even konden gaan kijken. Nadat we onze scooters hadden geparkeerd werden we direct helemaal opgenomen in het feestgedruis. Als enige westerse mensen kregen we van iedereen drinken en eten aangeboden, mensen wilden met ons op de foto, onze hand schudden en met ons dansen. Tijdens een gesprek met de organisator van het feest bleek dat het een festival is om het begin van het regenseizoen te vieren. Traditie hierbij is dat er vuurpijlen de lucht in worden geschoten. Deze worden door de mensen zelf gemaakt (een lange stok met daaraan een dikke pvc-buis gevuld met kruit ed) en het is een wedstrijd wiens vuurpijl het langste blijft stijgen (wordt met een stopwatch gemeten). Wij stonden vooral te kijken van de manier waarop de pijlen worden aangestoken. Ze worden eerst bevestigd aan een soort steiger en vervolgens steken twee jongens van ongeveer 15 jaar hem aan, waarbij een van de twee de pijl vasthoudt terwijl deze aangestoken wordt. Niet heel veilig allemaal, maar gelukkig hebben we niets fout zien gaan. Er kwam ook nog een plaatselijke zanger optreden, maar er werd weinig gedanst. Toen wij met zijn vieren de dansvloer op gingen, kwamen er al snel veel locals (met name vrouwen) bij. Tijdens het dansen begon het te regenen, eerst zacht, maar later erg hard, maar dat hinderde niet, we dansten gewoon vrolijk door. Door alle regen ontstonden grote plassen en het duurde niet lang of Levi, Loic en Henning werden hier door de locals ingetild onder luid applaus en gelach van de omstanders. Toen Levi in de plas water werd gelegd zat zijn telefoon nog in zijn zak, maar dat maakte hem niet uit, want die is toch waterdicht. Toen het weer droog was, was het voor ons echt tijd om te gaan en zijn we terug gereden naar Tha Khaek. Hier bedacht Levi dat het scherm van zijn telefoon ooit eens is vervangen en dat er toen bij werd gezegd: 'Let wel op, want je telefoon is nu niet meer waterdicht.' Ai.... die telefoon deed het inderdaad niet meer...

Na een lekkere douche en avondeten hebben we de nachtbus gepakt naar Vientiane.Omdat er in deze stad eigenlijk maar weinig te doen is hebben we ervoor gekozen om direct de bus verder te pakken naar Vang Vieng. Henning ging met ons mee, Loic vervolgde zijn reis naar Luang Prabang. De eerste hele dag in Vang Vieng zijn we gaan tuben, in een grote band de rivier afdobberen. Heerlijk relaxt en gezellig wanneer je tijdens het dobberen met anderen kletst. We hadden de Go Pro Camera meegenomen om filmpjes te maken, maar helaas heeft Levi de Go Pro in het water laten vallen. Deze is wel écht waterdicht, maar in het vieze water en de sterke stroming niet meer terug te vinden. Het mocht echter de pret niet drukken ('Daar heb je dus een reisverzekering voor'), want we hebben echt een topdag gehad. Aan het einde van de tube-tocht kwamen we bij een restaurantje met gezellige muziek, hapjes en drankjes en waar je jezelf vanaf een kabelbaan in het water kon laten vallen. Hier heeft vooral Levi veel gebruik van gemaakt. 

Op de laatste dag in Vang Vieng hebben we eigenlijk niets gedaan. Ellen had veel last van haar buik en Levi had veel last van zijn oor. Levi had zelfs zoveel pijn eraan dat we naar de dokter zijn geweest. Na kort in zijn oor te hebben gekeken heeft de dokter een antibiotica-kuur en ibuprofen voorgeschreven. Gisteren zijn we, nog steeds met z'n drieën, met de bus naar Luang Prabang gegaan. Dit was een erg hobbelige rit en voor Levi daardoor erg vervelend. Na aankomst in Luang Prabang werd zijn oorpijn alleen maar erger en hij heeft afgelopen nacht amper kunnen slapen. Gelukkig hebben we veel contact met Jesse (Levi's broertje, 4de-jaars student geneeskunde) en geeft hij advies over wat wel/niet te doen. Dankjewel Jesse! 
Op het moment voelt Levi zich een beetje als een pillenfabriek na het slikken van de voorgeschreven antibiotica en ibuprofen en zelf aangeschafte omeprasol vanwege maagklachten en paracetamol als extra pijnstillers en de malerone (malariapillen) niet te vergeten, maar hij heeft geen echte pijn meer. 
Vandaag zullen we niet zoveel gaan doen, maar we hopen morgen scooters te huren en naar de watervallen in de buurt te rijden. Onze eerste indrukken van Luang Prabang zijn erg goed, het is een gezellig, goed onderhouden stad, dus we gaan hier nog wel een paar dagen blijven denken we.

En dan ook nog:
- Foto's maken in een grot is echt niet te doen.
- Ellen vindt gefrituurde sprinkhanen lekkerder, Levi gefrituurde maden.
- In Vang Vieng waren heel veel Z-Koreanen (ivm met een nationale feestdag) en die gaan nog steeds helemaal los op Gangnam Style en andere liedjes van Psy.