Week 6 - Duimen omhoog

                                     16-06-2016, Huay Xai, Laos, gedeeltelijk bewolkt, 32 graden.

Alvast een waarschuwing vooraf, dit wordt een aardige lap tekst. We hebben veel gedaan en ons laatste blog is iets langer geleden dan normaal. 

We hervatten ons verhaal in Luang Prabang op 9 juni. Levi sliep die morgen uit omdat hij een zeer slechte nacht had gehad. Later op de dag voelde hij zich wat beter en besloten we om toch maar een beetje sightseeing te gaan doen. Midden in Luang Prabang staat een berg met daarop een kleine tempel, tevens heb je vanaf de berg een schitterend uitzicht over de stad en de omgeving. Terug beneden hebben we weer over de nightmarket gelopen en uiteindelijk 4 mooie schaaltjes gekocht. Later op de avond gingen we weer naar Utopia. Naast ons zaten twee Noorse meiden waar we, nadat Utopia sloot, mee naar de bowlingbaan zijn gegaan. We hadden die avond ook gepraat met Maya, Alex en Chris die aan de ander kant naast ons zaten. Naar de bowlingbaan gaan is blijkbaar een dingetje, want ongeveer 50% van de gasten uit Utopia zagen we hier weer rondlopen. Uiteindelijk sloot Chris, Maya en Alex waren niet naar de bowling gekomen, ook bij ons groepje aan en hebben we met zijn zessen twee potjes gebowld.

De volgende morgen hebben we na het ontbijt een kleine zoektocht gehad naar gunstig geprijsde scooters en nadat dit was gelukt, kwamen we Maya, Chris en Alex ook weer tegen. Chris en Alex waren al bij de waterval geweest, dus Maya ging graag met ons mee. Eerst zijn wij met zijn tweeën nogmaals naar een ziekenhuis gereden, Levi's oor zat nog steeds dicht en hij bleef enorm veel last houden van drukkende pijn. In het ziekenhuis is na veel gebarentaal en een gesprek met een tolk per telefoon zijn oor uitgespoten en nam direct de druk weg. Zijn gehoor was nog niet perfect en hij had nog steeds last, maar significant minder en dat was erg prettig. Vervolgens zijn we naar de grootste waterval in de buurt gereden Tad Kuang Si. De waterval was prachtig. Een leuk detail was dat Loic (die Fransman) hier een paar dagen eerder was geweest. Hij had een selfie gepost op Facebook van zichzelf voor de waterval, maar deze foto leek nogal gefotoshopt. We hadden daarom bedacht dat het grappig zou zijn om de foto te imiteren en die onder zijn post te zetten. Het resultaat was nog beter dan verwacht het waren echt identieke foto's en ook onze foto's leken wel nep. 

Toen het park sloot en we weer bij onze scooters kwamen stonden er drie jongens die geen vervoer hadden terug naar Luang Prabang, na wat gediscussieer over hoe het zou passen en wie wie dan achterop moest nemen, heeft Ellen Maya achterop genomen, Levi en Henning allebei een van de jongens en de laatste is achterop gegaan bij een wat oudere man die ook terug moest. Eind goed al goed, want de terugrit verliep zeer vlot en veilig.

Op een kaart hadden we zien staan dat er ergens een Beer Garten was, dit klonk Duits en we waren nieuwsgierig of dit zou lijken op een echte Duitse Biergarten. Aangekomen op de locatie bleek dit zeker geen Duitse Biergarten te zijn. Het was een restaurant met alleen lokale jeugd, maar omdat het er wel gezellig uitzag zijn we toch aan een tafeltje gaan zitten en hebben we om de kaart gevraagd. Deze was compleet in het Lao, dus wij konden totaal niet bestellen aangezien geen van de personeelsleden Engels sprak. Uiteindelijk heeft een van de aanwezige gasten die wel Engels sprak ons geadviseerd over een tweetal gerechten die allebei erg goed smaakten. Toen we hem na het eten bedankten voor het advies werden we uitgenodigd om bij hun te komen zitten. De groep bestond uit werknemers van een bouwbedrijf en ambtenaren die een vriendschappelijke voetbalwedstrijd hadden gespeeld en met zijn allen uit eten waren als afsluiting van een succesvol wegenbouwproject. We hebben nog een tijdje gezellig aan tafel gezeten en wat gepraat en vervolgens zijn we naar Utopia gereden.

Natuurlijk gingen we weer bowlen. Dit keer gingen Maya en Alex, naast Chris, ook mee. Aangezien we twee scooters hadden zijn we met drie man per scooter naar de bowling gereden, even wennen, maar best grappig.

De volgende dag, zaterdag 11 juni, zouden we om 17.00u met de bus naar Luang Namtha reizen. Ook Henning reist nog steeds met ons mee. Na lekker uitgeslapen te hebben, hebben we wat gekaart en van een massage genoten. Vervolgens begon de tien uur durende reis naar Luang Namtha. Uiteindelijk kwamen we om vijf uur 's ochtends aan op het busstation van Luang Namtha. We moesten even wachten tot we in konden checken bij het guesthouse waar we graag wilden slapen, maar het was prettig dat we al om 09.00u de kamer in konden. We waren alledrie best moe van de nachtelijke reis en dus hebben we eerst nog wat geslapen. Aan het eind van de dag hebben we een rondje gelopen langs verschillende bedrijfjes die trekkings aanbieden. Omdat Levi nog zeker niet fit was besloten om nog een dag te wachten met de trekking. De volgende dag hebben we lekker rustig aan gedaan, 's middags nog wel een beetje rondgereden op een stel scooters, maar verder eigenlijk niets.

De dag erop begon onze trekking om negen uur 's ochtends. Met een Tuk Tuk werden we naar het startpunt van de route gereden. De trek begon gelijk goed met een redelijk steile klim een berg op de jungle in. Gelukkig waren er voldoende rustmomenten dus konden we af en toe even op adem komen. Na ongeveer 3 uur lopen hadden we het punt bereikt waar we gingen lunchen. Onze gidsen maakten een tafelblad van planten uit de jungle en een groot bord van twee bananenbladeren. Vervolgens legden ze hier verschillende soorten eten op die we samen met sticky rice konden opeten. Na de lunch vervolgden we onze route nog een klein stukje omhoog om vervolgens aan een lange afdaling te beginnen richting het dorpje waar we zouden overnachten. Na 2,5 uur afdalen en nog een stukje relatief vlak lopen kwamen we aan op de eindbestemming van de dag, een "Khmu" dorp. In de National Protected Area (NPA) leven nog een aantal bergvolkjes in kleine dorpjes. Onze gids vertelde ons over de gewoonten van de stam en bracht ons naar onze slaapplek. We gingen die nacht slapen in een huis zoals de locals die ook voor zichzelf bouwen. Ongeveer een meter boven de grond op palen en volledig van hout, bamboe en palmbladeren als dak. Daarna hebben we in de rivier waar het dorpje aan ligt even lekker kunnen afkoelen. 's Avonds hebben onze gidsen weer een heerlijke maaltijd bereidt en vervolgens zijn we gelijk naar bed gegaan. Ellen was redelijk moe van de tocht en Levi was snotverkouden en nog steeds verre van top-fit. De volgende morgen begonnen we, na een simpel ontbijt van sticky rice met omelet, om 08.30u met de kanotocht de rivier af en de NPA uit. Dit viel nog lang niet mee omdat het waterniveau in de rivier zo laag was dat we erg vaak vastliepen op de bodem of wat grotere rotsen. Levi was achterin de kano begonnen, maar omdat veel gewicht achterin ervoor zorgde dat we vaak vastliepen hebben we na 1,5 uur gewisseld van positie. Dit zorgde er direct voor dat we veel minder vaak vast kwamen te zitten. We zijn onderweg nog gestopt bij een "Lenten" dorpje, een andere stam, en om te lunchen. Na een ruime vier uur kanoën, kwamen we op onze eindbestemming aan en werden we teruggebracht naar Luang Namtha. Moegestreden zijn we na het avondeten lekker gaan slapen om de volgende morgen vroeg met de bus richting Chiang Rai (Thailand) te gaan.

De kaartverkoper had ons 'niet helemaal goed' ingelicht over de reistijd, maar uiteindelijk zijn we om zeven uur 's avonds zonder veel gedoe in Chiang Rai aangekomen. Van het busstation moesten we nog wel naar het centrum zien te komen en toen begon de ellende die we ook constant in Bangkok meemaakte. Van alle taxi's die er stonden wilde er niet een op de meter rijden, maar probeerden ze een voor hen zeer gunstige prijs te krijgen. Daar sta je dan als toerist op vijf kilometer van het centrum. Gefrustreerd en vastberaden om niet aan deze storende praktijken mee te werken zijn we maar gaan lopen met de hoop dat een voorbij rijdende taxi wel op de meter zou willen rijden of dat we met iemand mee konden liften. Vijf kilometer is niet zo ver, maar met grote tassen ook niet heel comfortabel dus we waren superblij dat er al na vijf minuten wandelen met onze duim omhoog een pick-up stopte. Een supervriendelijk gezinnetje wilde ons best in het centrum afzetten en dus zaten wij met zijn drieën super tevreden achterin de laadbak te genieten van deze kleine overwinning.  

Afgezet hadden we al snel een prettig hotel gevonden en gingen we op zoek naar wat te eten, Direct naast ons hotel was een restaurant met een superleuke uitstraling, de gehele inrichting had een soort autogarage look, met olievaten als stoelen en tafels, obers in fel oranje overals en hier en daar wat oranje-wit gestreepte pionnen. Uiteindelijk hebben we hier gezellig voetbal zitten kijken en wat gegeten en gedronken. De volgende dag hebben we scooters gehuurd om naar de White Temple te gaan. De Tempel en bijbehorende kunstgalerij  overtroffen onze verwachtingen enorm, we zullen hier zeker een aantal foto's van plaatsen.

Op de terugweg kwamen we langs een zeer netjes gemaaid stuk land en aangezien dat niet zo vaak voorkomt viel dit nogal op. We besloten om eens te gaan kijken wat dit was. Het bleek een enorm landgoed te zijn, Singha Parc. Singha is een groot merk wat verschillende bieren en flessen water verkoopt. Dit landgoed waarop allerlei schitterende tuinen, theevelden en bomen zijn geplant is een soort sociaal project. Het biedt veel banen en een gratis plek om te ontspannen en te genieten van de natuur. Wat een leuke verrassing om dit zomaar even tegen te komen.

Straks reizen we naar Chiang Mai en gaat ons avontuur in Thailand verder.

Dan ook nog dit:

- Ellen houdt eigenlijk niet van trekkings, zeker niet als de enige dieren die je ziet allerlei vliegende insecten en spinnen zijn.

- Tijdens het kanoën is het of Levi en Ellen in de kano, of Levi en spinnen in de kano. Ellen komt er pas weer in als de spinnen eruit zijn.

- Levi werd oprecht gevraagd door een man wat hij vroeger allemaal at waardoor hij zo groot is geworden.

- Henning bevestigde een stereotypering over Duitsers met de volgende zin:

"When I'm laying on the beach I often think, hey, I could dig a hole here. Digging holes is fun."