Week 13 - How to get a free upgrade

                                04-08-2016, Mui Ne, Vietnam, bewolkt, 27 graden

Na het posten van onze vorige blog zijn we in de bus gestapt naar Nha Trang. We dachten dat we hier rond 07.00u. zouden aankomen, maar om 04.45u. werden we al wakker gemaakt met de mededeling dat we er waren. Daar sta je dan met je backpacks op straat in een stad waar alles nog dicht is. We waren redelijk dicht bij het strand dus besloten we om daar heen te gaan en de zonsopkomst te bekijken. Bij aankomst op het strand bleek dat we niet de enige waren met dit idee. Het was er super druk met, voornamelijk, sportende, zwemmende, selfies-makende, 'wiebelende' locals. Terwijl we geamuseerd de drukte aanschouwden, kwam de zon langzaam omhoog. Prachtige rode en gele kleuren vulde de lucht en het was dan ook de mooiste zonsopkomst die we tot nu toe gezien hebben. Achteraf waren we dus blij dat de bus al zo vroeg was aangekomen. 
Hierna zijn we op zoek gegaan naar een slaapplek, die we vonden bij een fijn guesthouse. Het was met name erg fijn dat we gelijk konden inchecken en op bed konden gaan liggen, want we waren nog erg moe van de gebroken nacht in de bus. Naast slapen en film kijken hebben we die dag niet meer gedaan dan een rondje lopen, eten en een duiktour boeken voor de volgende dag. 

Om 07.30u. waren we bij de duikshop en werden we met een busje naar de boot gebracht. Er waren 16 mensen die die dag gingen duiken en ook nog een aantal mensen die gingen snorkelen, dus het was een gezellige drukte op de boot. Wij werden met twee Engelse meisjes ingedeeld bij duikinstructeur Mickey. Met hem maakten we twee duiken. Beide duiken gingen we eerst ongeveer 25 minuten naar een wat dieper gedeelte (15 en 13 meter) om vervolgens nog zo'n 25 minuten in een ondieper gedeelte (4/5 meter) rond te zwemmen. We hebben veel zeesterren, mooie koraalformaties en visjes gezien. Het hoogtepunt was toch wel een klein harlequin sweetlips visje. Niet omdat die zo bijzonder zijn of mooie kleuren hebben, maar het zwom erg vrolijk rond en om aan Levi duidelijk te maken naar welk visje hij moest kijken, deed Ellen hem onderwater na, wat het voor Levi nog grappiger maakte. 
Na het duiken zijn we naar een ander hotel gegaan, omdat ze in de eerste geen kamer meer vrij hadden, en hebben we een tijdje op de kamer uitgerust. Toen het tijd was om te gaan eten zijn we naar beneden gelopen waar we er achter kwamen dat het erg hard had geregend. Wij hadden geen raam in de kamer, dus dit kwam voor ons als een verrassing. Een nog grotere verrassing was het toen we ons hotel uitliepen en erachter kwamen dat de grotere weg waar wij doorheen moesten lopen om bij restaurants en dergelijke te komen helemaal onderwater stond. Met het water tot onze kuiten zijn we er toch maar doorheen gelopen om vervolgens met natte (stinkende) slippers en voeten in een Spaans restaurant plaats te nemen. Na het schoonpoetsen van onze voeten met opfrisdoekjes hebben we genoten van paella en sangria. Terwijl we aan het eten waren begon er een live-bandje te spelen en werden er door twee stijldansers steeds mensen de dansvloer op getrokken. Wij hebben dus ook nog even een dansje gemaakt. 
Hierna zijn we teruggelopen naar ons hotel, door de straat die inmiddels weer helemaal droog was. We zijn eerst nog even gestopt bij een massagesalon, omdat we allebei wat last hadden van onze rug na het duiken. 

De dag erna pakten we vroeg in de ochtend de bus naar Dalat. De gewone bussen zaten vol, dus kochten we tickets voor een minivan. We waren een beetje bang dat we weer erg op elkaar gepakt zouden zitten (we zaten een keer met 21 mensen in een 14-persoonsbusje), maar niets bleek minder waar. We hadden een super-luxe minivan met grote relaxstoelen, usb-aansluitingen, gratis water en goede airconditioning waar slechts 7 mensen in zaten. De Vietnamese muziek en toeterende-chauffeur namen we voor lief, we waren erg blij met dit busje en hebben er lekker in geslapen.
Na het inchecken in een hotel in Dalat zijn we een rondje gaan rijden op een scooter. Dit stadje heeft een mooi groot meer, een mooie zalmkleurige kathedraal en een grote bloementuin. Die laatste was helaas al dicht, maar vlakbij was een grote supermarkt, dus gingen we daarheen op zoek naar lunch. En hier vonden we... jawel... echt bruin brood! Erg lekker om weer even een bruin broodje te eten in plaats van het witte zoete brood wat we hier overal tegen komen.
Bij ons hotel boekten we een canyoning-tour voor de volgende dag. Daarvoor zouden we vroeg opgehaald worden, dus besloten we om die avond weer rustig een filmpje (The Beach) te kijken en vroeg te gaan slapen. 

Na een ontbijt van brood en 'la vache qui rit' stapten we met drie andere stellen in een busje. Na het aantrekken van al het klimmateriaal kregen we een uitleg van de gidsen Ben en Tee en konden we even oefenen op een kleine schuine helling. Hierna liepen we naar het eerste abseil-punt, een helling van 18 meter. Eenmaal beneden sprongen we in het water en zwommen we kort onderaan een waterval. We liepen vervolgens verder naar een steile helling van 15 meter waar we weer abseilend naar beneden gingen. Onderaan maakten de gidsen een lekker picknick klaar met broodjes die we zelf met van alles konden beleggen en veel fruit. Na de lunch vervolgden we onze tocht door het water en kwamen we bij een punt waar de rotsen een soort glijbaan vormden. We gleden rechtop, op z'n kop en met z'n tweeën tegelijk naar beneden en liepen toen door naar een plek waar je vanaf de rotsen in het water kon springen. Er waren drie niveau's: 7, 9 en 11 meter. Levi sprong natuurlijk gelijk van de 11 meter af, Ellen begon op 9 meter. Hierna zijn we allebei nog een paar keer van de 11 meter afgesprongen en is Levi nog een keer van de 7 meter gedoken. Leuk feitje: tijdens het springen waren we met 2 groepen, zo'n 20 mensen, de mensen die vanaf de 11 meter zijn gesprongen zijn op 1 hand te tellen en Ellen was de enige vrouw die dit gedaan heeft. (Komt natuurlijk door al dat oefenen vroeger in Frankrijk ;-) )
Na het springen was het tijd voor de 'washing machine', een stuk van 12 meter abseilen. Ongeveer op de helft houdt de rots waar je tegenaan loopt op en moet je dus hangend verder naar beneden. Daar kom je in een waterval terecht en klettert het water over je heen, vandaar de naam. 
We vonden dit een leuke dagactiviteit. Het was gezellig met de gidsen en de anderen in ons groepje. Levi heeft al veel vaker ge-abseild, maar vond het toch wel leuk. Ellen had het nog nooit gedaan en vond het super cool. 

De volgende dag stapten we weer in een bus, dit keer naar Mui Ne. Ellen had van te voren al een hotelkamer geboekt en bij aankomst bleek dat dit een heerlijke plek is om te relaxen. Toen we in de kamer kwamen waren we daar erg tevreden over tot Levi op het bed ging zitten. Het matras gaf totaal geen ondersteuning, waardoor Levi op de betonnen ondergrond lag. De enkele veren, die blijkbaar wel aanwezig waren in het matras, drukte ook nog erg in zijn rug, waardoor het dus totaal niet comfortabel was. We zijn terug gegaan naar de receptie met de vraag of we een andere kamer konden bekijken. Er werd wat over en weer gebeld en uiteindelijk kregen we een upgrade naar een superior kamer. We hadden zelf al voorgesteld dat we best wat wilden bijbetalen als we dan een beter bed zouden krijgen, maar we kregen de upgrade gratis. Sterker nog, toen we later voor nog een nacht dezelfde kamer wilden boeken, hoefden we voor die nacht ook slechts de prijs van de goedkope kamer te betalen. We klagen niet snel, maar het loont dus wel om het op een vriendelijke manier aan te geven als je ergens niet tevreden over bent ;-)
In onze nieuwe, grote, luxe kamer mèt lekker bed hebben we ons omgekleed naar badkleding en toen zijn we naar het zwembad gegaan, om er daar achter te komen dat er een harde regenbui op komst was. Samen met de Engelsen Dann, Craig en Georgie gingen we in het restaurant zitten, dronken we een paar Saigon biertjes en wisselden we reisverhalen uit. Het was erg gezellig en uiteindelijk hebben we ook samen gegeten en besloten we om met z'n vijven naar een nabijgelegen bar te verplaatsen. Bij Joe's speelden we pool, maakten we grapjes met de kinderen van de muzikanten en eigenaar, leerden we de bediening hoe je sangria maakt en eindigden we uiteindelijk op de strandstoelen vlakbij de zee. Dann bedacht dat het leuk zou zijn om nog even te gaan zwemmen en te spelen in de hoge golven en dus lagen we een tijdje later alle vijf in het water. Na dit avontuur zijn we terug gegaan naar het hotel. We spraken af om samen te ontbijten om 08.00u. en daarna naar het strand te gaan om een lesje kitesurfen te doen. 

We zaten inderdaad allemaal om 08.00u. aan het ontbijt en zijn daarna naar het strand gegaan. Daar kwamen we er achter dat een kitesurf-les $40,00 per persoon per uur zou zijn. Dit vonden we veel te veel geld, dus zijn we terug gegaan naar het hotel en zijn rond het zwembad gaan zitten. Craig en Georgie zijn inmiddels op de bus gestapt naar Ho Chi Minh en wij zitten nu nog steeds met Dann bij het zwembad. Morgen gaan we een bezoekje brengen aan de rode en gele zandduinen waar Mui Ne om bekend staat, daarna zullen wij ook de bus pakken naar Ho Chi Minh.

En dan ook nog:

- Dann vindt eten met noedels erg moeilijk, wij ook. Eten met chopsticks (wat hij eigenlijk bedoelde toen hij noedels zei) is daarentegen best goed te doen. 

- We vinden het erg leuk als je een reactie achterlaat, dus als je iets wilt vragen / zeggen of iemand de groetjes wilt doen, schrijf het hieronder! :-)