Week 12 - Modder

                                                               29-07-2016, Da Nang, Vietnam, zonnig, 33 graden

Nou, daar gingen we weer op de scooter. Dit keer voor een rondje in de omgeving van Phong Nha. In het bergachtige gebied ten oosten van het plaatsje zijn veel grotten te vinden. De grootste grot ter wereld, Son Doong, ligt hier ook, maar de tocht daarheen en terug duurt zes dagen en kost zo'n 2700 euro, dus die sloegen we even over. Het plan was om de dark cave en de paradise cave te gaan bezoeken. Als eerste gingen we naar de dark cave. De omgeving van de grot is erg toeristisch. Een bedrijf heeft een grote zipline opgebouwd richting de ingang van de grot. Over de rivier die ook de grot in gaat zijn verschillende ziplines gespannen waarvan je je in het water kunt laten vallen en er is een survivalbaantje waar mensen zich kunnen vermaken. Na aankomst moesten we een tijdje wachten want ze gidsen telkens een grote groep tegelijk de grot in. Onze groep bestond uit ongeveer twintig westerse jongeren en een aantal Vietnamese jongeren die alleen de zipline gingen doen. Bij de grot aangekomen volgden we de rivier die door de grot heen stroomt naar binnen. Iedereen in de groep heeft een helm met een hoofdlamp, verder is er geen licht in de grot aanwezig. Op een gegeven moment moeten wij rechtsaf de berg in, de rivier stroomt rechtdoor en verdwijnt in de duisternis, wat ons erg nieuwsgierig maakte over hoe ver de rivier te volgen zou zijn. Onze weg was echter door een nauwe, modderige spleet verder de berg in. De ondergrond en muren waren glibberig en vies en even later bleek waarom. Aan het eind van dit pad, na een kwartiertje klimmen en glibberen kwamen we aan in een enorm modderbad. Van tevoren was een duidelijk kledingvoorschrift gegeven en we wisten dat er een modderpoel ofzo zou zijn, maar dit hadden we niet verwacht. We stonden even een beetje onwennig te kijken. De modder voelde heel zacht en koel aan, alsof je in de chocolade vla staat. En even later dreef iedereen rond in de modder. Drijven, want het is onmogelijk om er in weg te zakken. Zodra je gaat zitten en je achterover laat zakken wordt je complete lichaam als het ware omhoog geduwd en gedragen door de modder. Een heel apart, maar erg lekker ontspannen gevoel. Na een kwartier zweven in de modder was het wel weer leuk geweest en begonnen we aan de terugweg. Twintig bruine, druipende lichamen en het was duidelijk waarom de heenweg zo vies was. Terug bij de rivier gelijk even zo goed mogelijk gewassen en daarna verder naar buiten gelopen. We hebben ons allebei ook nog een keer in het water laten vallen vanaf een zipline en hebben geluncht in het restaurant wat uitkijkt over de rivier en de touwbanen om vervolgens op weg te gaan naar de paradise cave. 

We wisten niet echt wat we moesten verwachten van deze grot. We hadden inmiddels al veel grotten gezien en we hadden twijfels of we deze wel perse moesten gaan bekijken. Maarja, we waren er nu toch en het zou ook zonde zijn om hem dan niet te gaan bekijken en de naam paradise cave zou hij toch ook niet voor niks hebben gekregen? Dus starten we aan de klim de berg op, de ingang van de grot ligt namelijk redelijk hoog op de berg. De weg naar de ingang was zeer goed aangelegd, een net pad van beton wat de berg op slingerde. Na twintig minuten wandelen waren we bij de ingang. We daalden af de grot in over een grote en stevige houten trap. Eenmaal binnen waren we direct positief verrast. Een supergrote en mooi verlichtte schuin naar beneden aflopende grot werd zichtbaar. Dit was sowieso de grootste grotkamer die wij tot nu toe hadden gezien en dat je zover naar beneden kon kijken maakte het ook weer anders dan de andere grotten waar we geweest waren, omdat we daar telkens vanaf de grot omhoog keken. De trap liep verder naar beneden aan de zijkant van de enorme kamer en onderaan konden we een uitkijkplatform zien. We begonnen aan de afdaling van ongeveer 150 treden, ter indicatie van de grootte. wij dachten dat dit de grot was en waren hier al tevreden over, maar beneden aangekomen bleek de grot nog veel en veel groter. De grot boog af naar rechts en een enorme gang gevuld met metershoge stalagmieten en stalactieten werd zichtbaar. De gang was zo groot en lang dat wij het einde ervan niet eens konden zien. De houten trap liep verder in de vorm van een houten loopbrug verder de grot in. Ons constant verwonderend over de schitterende vormen en de grootte van de formaties liepen we verder de grot in. Het pad ging telkens maar verder en uiteindelijk hebben we ongeveer twintig minuten kunnen lopen tot we bij het eindpunt aankwamen. Deze grot hadden we zeker niet willen missen! De goede verlichting en de houten loopbrug en trap maken hem super toegankelijk en heel goed te bekijken. Ook hier hebben we weer geprobeerd om een aantal foto's te maken om een beeld te scheppen, maar jullie moeten hier echt gewoon zelf heengaan. Dit wil je zelf gezien hebben, dus plan je volgende vakantie maar vast naar Vietnam (we gaan nog meer redenen geven waarom dat sowieso een goed idee is). 

Weer buiten, nog steeds onder de indruk, begonnen we aan de terugweg naar Phong Nha. Ook dit was weer genieten. De weg liep dwars door volledig groene, ongecultiveerde bergen. Het was zo rustig en mooi..... We zijn op een paar plekken gestopt om te genieten van het uitzicht en te luisteren naar de vogels en we hebben een stuk naar beneden de motor van de scooter uitgezet om beter te kunnen genieten van de rust. Wat het allemaal nog beter maakte is dat we bijna niemand tegenkwamen op de weg en dus even helemaal geen getoeter hoorde, wat een rust.

De volgende dag zijn we vroeg met de scooter terug gereden richting Dong Hoi, waar we de scooter terugbrachten en met een busje richting Hué zijn gegaan. We waren niet van plan om lang in Hué te blijven dus zijn we na aankomst gelijk richting de citadel gaan lopen. Hué is jarenlang de hoofdstad geweest van keizerlijk Vietnam en de citadel is de plek waar het keizerlijk paleis was. Het zou een kleine wandeling zijn om er te komen, maar uiteindelijk zijn we in een fietstaxi beland. Dit transportmiddel hadden we nog niet gehad, dus die kunnen we nu ook afstrepen. Het was geen groot succes. We hebben er een half uur in gezeten, we zijn niet daar gekomen waar we heen wilden, want de chauffeur luisterde niet echt en reed zomaar ergens heen, dus zijn we op een gegeven moment maar gewoon uitgestapt. De ingang van de citadel was niet ver weg dus we waren al snel binnen de muren van wat ooit de verboden stad was, alleen toegankelijk voor de keizerlijke familie. Erg veel was hier nou ook weer niet te zien, dus we waren binnen een uurtje weer buiten. Hué is een belangrijke stad in de geschiedenis van Vietnam, maar voor ons toch niet heel erg interessant of mooi eerlijk gezegd. Er zijn wel een aantal straatjes met veel gezellige restaurantjes, en wat hostels net buiten de citadel en daar hebben we 's avonds wat gegeten, maar niets wat we niet hadden willen missen en we hoefden hier dan ook zeker niet langer te blijven dan een nachtje. 

De volgende dag hebben we bij Motorvina een scooter gehuurd die we in onze volgende bestemming, Hoi An, konden achterlaten. De weg van Hué naar Hoi An, langs of door een andere grote stad, Da Nang, is erg populair om zelf te rijden vanwege de Hai Van bergpas tussen Da Nang en Hué vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt over Da Nang, de zee en de kuststrook richting Hué. Onderweg zijn nog een aantal leuke stops te maken dus bijna alle backpackers huren een scooter, laten hun grote tassen door het bedrijf naar hun eindbestemming brengen en rijden zelf in een dag van Hué naar Hoi An of andersom. Wij dus ook. We maakten eerst nog een stop bij een keizerlijke Tombe net buiten Hué die eigenlijk best mooi was. Een enorm, netjes aangelegd park met wat vijvers, bloemen een tempeltje en een enorme grafheuvel waar betrokkene in begraven lag. De volgende stop waren de zogeheten Elephant springs, we wisten eigenlijk niet zo goed wat dit was, maar de beschrijving had het over poelen waarin gezwommen kon worden. Wij dachten aan een aantal natuurlijke poelen zoals onder een waterval of aan het begin van een riviertje. Dat bleek iets anders in elkaar te zitten. In een bergriviertje hebben mensen allerlei dammetjes gebouwd en daar een zeil tussen gestopt om kleine poelen/zwembaden te creëren. Op de kant zijn vervolgens aan beide kanten van het water vlonders geplaatst waar de eigenaar van dat stukje vervolgens geld voor vraagt om op te mogen zitten. Het was zondag en dit was blijkbaar een populair dagje uit voor Vietnamezen want de baden lagen er vol mee. Wij kregen de tip van een aantal gasten die net gezwommen hadden om wat verder omhoog te lopen en daar een rustig poeltje te zoeken. Dat advies namen we gretig aan, want de lager gelegen poelen, met de krioelende menigten Vietnamezen erin zagen er voor ons niet echt aantrekkelijk uit. Uiteindelijk vond Ellen een mooi plekje waar we onze spulletjes gewoon op de rotsen konden leggen en even een verfrissende duik konden nemen in een zeer rustig en mooi poeltje. Er was daar verder alleen maar een groepje Vietnamezen en die vonden het prachtig dat wij daar ook kwamen zwemmen. We zijn hier niet zo lang gebleven want we hadden nog een flinke rit voor de boeg, next stop: Hai Van pas. Onderweg nog even ergens wat gegeten en daarna de berg op gereden. Levi vindt het sowieso erg leuk om te rijden, zeker door bergen, maar met dit uitzicht was het extra leuk. En ook het uitzicht vanaf de pas was inderdaad erg mooi. Het was goed weer dus we konden kilometers wegkijken richting noord, waar de kustlijn richting Hué lag, zuid, waar de miljoenen stad Da Nang aan de voet van de berg begint en zich om de baai heen uitstrekte zover je kon kijken en richting het oosten de zee tot aan de horizon. Ansichtkaart-uitzichten zogezegd. Onze route vervolgde zich dwars door Da Nang, een bruisende handelsstad. Het deed ons een beetje denken aan Rotterdam. Een redelijk nieuwe en moderne havenstad met een aantal schitterende bruggen over de rivier die door de stad stroomt, een enorme bedrijvigheid, het gevoel dat er altijd wel wat gebeurt. Daarnaast heeft Da Nang een kilometers lang strand met een boulevard met enorme hotels. Deze stad en met name de kust is nog enorm in ontwikkeling, grote hotels en luxueuze resorts worden overal gebouwd, over een paar jaar ziet dit er waarschijnlijk compleet anders uit. Wij zouden hier echter niet blijven, maar reden door naar het veel kleinere kustplaatsje Hoi An. Dit staat bekend om zijn rustige en gezellige sfeer met lampion-verlichte straatjes, een groot scooter- en autovrij-gedeelte en met name de honderden kledingzaakjes die alles op maat maken. Dat was ook een van de grootste redenen voor ons om hierheen te gaan. Een aantal kleren laten maken en een paar dagen strandhangen. We hebben vier geweldige dagen gehad, gevuld met pasmomenten van de kleren die we op maat hebben laten maken. Ellen heeft een jas, een gala jurk, twee kleinere jurkjes, twee rokken en twee shirtjes laten maken en Levi een leren jack, een short en twee bloezen. Eerlijk gezegd wilden we nog wel meer laten maken, want het is makkelijk en leuk. Ze kunnen alles maken wat jij wilt en je ziet dan zoveel mooie kleding en stofjes en het is relatief goedkoop en het is gewoon heel leuk om opgemeten te worden en dan in een aantal pasmomenten je kleding op maat gemaakt te krijgen.

De laatste dag in Hoi An moesten we vooral wachten tot de laatste kleding klaar was en hebben we een rustig stukje strand opgezocht. Dit was ons zo goed gelukt dat we dichtstbijzijnde strandgangers op een paar honderd meter van ons vandaan zagen en dat wij het gevoel hadden een privéstrand te hebben. 

Het grootste deel van de kleding hebben we later die dag, nadat alles klaar was, op laten sturen naar Nederland en hopen we over ongeveer drie maanden terug te zien, best spannend. Direct daarna zijn we toch nog naar Da Nang gegaan. We kregen een tip van een Nederlandse man die een snackbar heeft in Hoi An om een bezoekje te brengen aan de skybar bovenop het Novotel en een grote club, de New Phuong Dong, waar elke avond een mooie show is met dans, licht en/of zang. Die avond hebben we dus wat gedronken en gegeten op de 37ste verdieping met een schitterend uitzicht over Da Nang en met name de vijf mooi verlichte bruggen over de rivier. Vervolgens zijn we naar New Phuong Dong geweest, waar we maar twee andere westerlingen hebben gezien en waar we telkens op uitnodiging met verschillende groepjes Vietnamezen wat dronken en een heel gezellige avond hebben gehad. Straks stappen we op een nachtbus naar Nha Trang om hopelijk een aantal mooie duiken te gaan maken.

Dan ook nog dit:

- We hebben in Hoi An genoten van het niet-Vietnamese eten. We hebben een Griekse pita gyros op en bij een snackbar met een Nederlandse eigenaar een echt frietje speciaal. 

- Wij houden alles van elkaar. 

- Levi heeft weer eens ergens zelf pannenkoeken staan bakken. De pannenkoeken van de Vietnamezen vinden we tot nu toe geen succes, dus heeft Levi gevraagd of hij ze zelf mocht bakken voor het ontbijt en die waren veel lekkerder!

Juli

Levi
Meest bijzondere moment: Drijven in de modder in dark cave, echt zo'n grappig en vrij gevoel.
Stomste moment: Ik word alweer gefrustreerd als ik denk aan een onsmakelijke, veel te dure, magere, nutteloze halve kip waar we op onze middag in Hanoi veel te veel geld voor hebben betaald als 'lunch'. Wat een dramatische ervaring was dat zeg. en vervolgens gewoon niet in staat zijn om uit te leggen aan het personeel dat zoiets serveren echt niet kan.....
Mooiste locatie: De rit door de indrukwekkende in wolken gehulde bergen na het passeren van de heavens gate in Sapa. Eervolle vernoeming voor de paradise cave want die was toch ook echt wel bijzonder.
Lekkerste eten: Aan boord van de Dragon Legend 2, heerlijk en veel eten.
Beste slaaplocatie: Aan boord van de Dragon Legend 2, wat een heerlijk bed!
Leukste persoon hier ontmoet: De kapitein, Columbus, van de Dragon Legend 2. Een multi-talent, erg grappig en vriendelijk. 
Wat mis je uit Nederland (naast familie en vrienden): De georganiseerdheid van het Nederlandse verkeer, gewoon aan de goed kant van de weg rijden, de bocht doorgaan, niet toeteren maar gewoon je richtingaanwijzer gebruiken en wachten op je beurt. Iedereen doet hier maar wat. Wat soms ook wel weer grappig is hoor. 

Ellen
Meest bijzondere moment: Dat we zomaar opeens die grote varanen zagen in Bangkok. 
Stomste moment: De busreis van Halong naar Dong Hoi met het concert van de Vietnamese zanger, de film met de Vietnamese lezeres en de bizarre wc. 
Mooiste locatie: De prachtige bergen en rijstvelden bij Phong Nha. 
Lekkerste eten: Bij het Hill Signature Station Restaurant in Sapa. 
Beste slaaplocatie: Op de cruise-boot, the Dragon Legend 2.
Leukste persoon hier ontmoet: Deva en Ivan, het stel waar we gezellige gesprekken mee hebben gehad op de Dragon Legend 2.
Wat mis je uit Nederland (naast familie en vrienden): Ik wilde hier schrijven: mijn kledingkast, omdat het gewoon wel eens leuk is wat anders aan te trekken dan de paar kleren waar je al 3 maanden in loopt. Maar dit is met de nieuwe kleren uit Hoi An al helemaal goed gemaakt. :-)