Week 10 - Wat zwemt daar nou!?

                                                       13-07-2016, Hanoi,Vietnam, bewolkt, 29 graden.

Na een aantal dagen zeer weinig gedaan te hebben was het tijd om weer eens wat te gaan ondernemen. We hadden al een aar keer gehoord dat het plaatsje Pyin Oo Lwin, ten Noord-oosten van Mandalay het bezoeken waard was. Het hotel regelde voor ons een gedeelde taxi en deze bracht ons in ongeveer 2 uur naar het stadje wat een stuk hoger ligt dan Mandalay en dus ook koeler is. We hadden al een hotel geboekt en na aankomst besloten we om naar de Kandawgyi Gardens te gaan,de bekendste 'attractie' van Pyin Oo Lwin. We kregen van het hotel allebei een fiets en na twintig minuten waren we bij de ingang van het park. We hebben ongeveer 2,5 uur heerlijk rustig rondgewandeld en genoten van mooie bloemenvelden, verschillende bomen en kleine tentoonstellingen van o.a. vlinders, fossielen en versteende stukken boom. We zijn trouwens ook nog ongeveer 15 keer gevraagd om even te blijven staan zodat een local even met ons op de foto kon, echt grappig.

De volgende dag gingen we met de trein naar een volgende stad, Hsipaw. We hoefden niet perse iets specifieks te zien in Hsipaw, maar de treinreis door het landschap en over een bijzondere brug scheen erg mooi te zijn en dat bleek zeker waar. De trein rijdt door afwisselend terrein met bergen, heuvels en dorpjes en stadjes en het is mooi om te zien hoe de heuvels zijn beplant met gewassen, hoe de mensen werken in de velden en hoe enthousiast kinderen zwaaien naar de voorbij rijdende trein. In Hsipaw hebben we die middag een scooter gehuurd om een klein rondje te rijden in de omgeving en hebben we wat gegeten en gedronken bij Mrs. Popcorn. Mrs. Popcorn is een oudere vrouw die in de tuin bij haar huis verschillende gerechten en dranken serveert die zoveel mogelijk met verse producten uit haar eigen tuin en boomgaard worden gemaakt. De kleinkinderen van Mrs. Popcorn waren met een elastiek aan het hoogspringen en touwtjespringen en daar hebben wij tot hun en ons grote plezier ook nog even aan meegedaan. Mocht je dus in Myanmar een keer het liedje 'beertje beertje, draai eens rond' horen, gezongen door locale kinderen, dan weet je wie het ze geleerd heeft. 

De volgende dag zijn we wederom met een shared taxi terug naar Mandalay gegaan en hebben we nog een laatste nacht in het M3 hotel gegeten en geslapen. Levi heeft de EK finale gekeken en na het ontbijt zijn we richting het vliegveld gegaan om naar Bangkok te vliegen. Omdat er geen vlucht meer naar Vietnam beschikbaar was die dag moesten we een nacht in Bangkok slapen. 

Van de nood een deugd makende besloten we gewoon om die avond weer naar het Hardrock Cafe te gaan voor onze favoriete nachos en wat eten. We zouden in een simpele kamer dichtbij het vliegveld slapen omdat we de volgende dag al om 0645 richting Hanoi zouden vliegen. We liepen dus van het vliegveld richting ons hotel en daarvoor moesten we een klein kanaaltje oversteken. Toen we op de brug stonden en allebei aan een kant van de brug naar het vieze water stonden te kijken zag Levi op ongeveer honderd meter een beest in het water zwemmen. Hij ging ervan uit dat het een grote rat of een ander groot zwemmend knaagdier was. Ellen zag aan haar kant dichterbij echter iets wat een beetje op een kleine krokodil ofzo leek. Het had in ieder geval een beetje een spitse snuit en een gevlekte groenige huid. Levi was vastberaden om het beest wat beter te gaan bekijken en Ellen vond dit ook erg leuk dus besloten we om de tassen naar het hotel te brengen en vervolgens terug te komen om op zoek te gaan naar wat we nou precies in het water hadden zien zwemmen. Zogezegd zo gedaan en een half uur later waren we terug bij het water. Vanaf het bruggetje konden we geen beesten spotten, we moesten lager en dichter bij het water zien te komen. We besloten om het water te volgen en tussen de kleine huisjes die langs het kanaal gebouwd zijn op zoek te gaan naar een plekje waar we misschien wat dichter bij het water konden komen. Na ongeveer honderd meter was er eindelijk een opening tussen de aaneengesloten huisjes. Het was erg smal, ongeveer 50cm breed en er lag veel afval dus hier konden we ook al niet dichterbij het water komen. Levi zag echter opeens wat bewegen, vlakbij de kant, precies in het stukje water wat wij konden zien. Al gauw konden we duidelijk drie koppen onderscheiden van enorme hagedissen. (Later in hotel kwamen we erachter dat het om Indische varanen ging) Toen Ellen even later een filmpje maakte hadden we helemaal geluk, er kwam een varaan op ongeveer een meter van ons voorbij gekropen. De eerste en enige keer dat wij goed konden zien hoe groot ze echt zijn en het volledige lichaam konden zien. Voor ons was dit een zeer leuke en bijzondere ervaring. De avond hebben we doorgebracht naast het podium in het Hardrock Cafe en hebben we de live band constant van verzoek nummertjes voorzien waarvan er veel werden gespeeld. Al met al een erg leuk half dagje in Bangkok.

De volgende morgen zijn we naar Hanoi gevlogen. Vanaf het vliegveld hebben we met de Nederlandse Jonas een taxi gedeeld naar het centrum van de stad. We bleken allemaal nog niet in te kunnen checken in onze hotels en dus gingen we maar wat eten. Een nieuw land met nieuwe gerechten en andere eetgewoonten en dus wisten we niet zo goed wat we zouden krijgen op het moment dat we bestelden. We bestelden een gerecht van ongeveer 8 euro, dat is voor Vietnamese erg duur dus wij gingen ervan uit dat er rijst of noodles en groenten bij geserveerd zouden worden. Niets bleek minder waar want even later werd er een in stukjes gehakte halve kip op een klein bordje geserveerd. Wij zaten alledrie een beetje beduusd naar het eten te kijken wat was neergezet en zaten eigenlijk nog een beetje te wachten op de rijst of noodles, maar toen er niks meer werd gebracht hebben we uiteindelijk de kip maar zo goed mogelijk opgegeten. Omdat geen enkel personeelslid van de zaak Engels sprak lukte het niet om ons ongenoegen uit te spreken over wat er geserveerd was en Levi was redelijk gefrustreerd door heel de situatie. In het hotel heeft hij vervolgens aan een van de medewerkers die wel goed Engels kon gevraagd om met hem mee terug te gaan naar het restaurantje om verhaal te halen. De medewerker wilde dat best doen om 15.00u. aan het einde van haar shift. Ellen ging lekker op bed liggen en Levi is om 15.00u. teruggelopen naar beneden. Hij heeft eerst uitgelegd aan het meisje van de receptie wat nu eigenlijk het probleem was en wat hij wilde dat zij zou vragen aan de mensen in dat restaurant. (ter illustratie: in ons hotel werd een vergelijkbaar gerecht geserveerd, met rijst en salade voor slechts 4 euro) Aangekomen bij het restaurant volgende een redelijk lang gesprek/discussie in het Vietnamees waarna mij werd duidelijk gemaakt dat dit toch echt de normale prijs was voor het product en dat Vietnamese mensen dit ook gewoon betalen en dat kip erg groot en bijzonder is. Ook de medewerker van het hotel vond het allemaal maar een erg raar verhaal en snapte ook niet helemaal dat wij echt alleen maar kip hadden gehad. Het was echter duidelijk dat we hier verder niets mee op zouden schieten en dus heeft Levi de medewerker hartelijk bedankt en is hij terug gegaan naar het hotel. 's Avonds hebben we, met z'n drieën, want Jonas sloot ook nog aan, gelukkig heerlijk gegeten bij een door het hotel aangeraden restaurant en zijn we nog een rondje wezen lopen om het meer in het centrum.

Rondom het meer is een mooi verlichte boulevard en daarop gebeuren allerlei activiteiten. Locals doen daar o.a. aan aerobics, stijldansen en hardlopen. Op een plein naast het meer waren kinderen en jongeren aan het skaten, steppen en waveboarden. Daarna zijn we nog naar een ander gedeelte van de stad gelopen omdat we dachten dat daar een uitkijktoren was,die daar niet bleek te zijn. Het was een monumentale toren met een vlag erop, naast het militair museum, die je niet kon beklimmen, maar de wandeling en wat meer van de stad zien was toch best leuk. Vanmorgen zijn we van hotel gewisseld en hebben we met daglicht nogmaals een leuk rondje gelopen door een ander gedeelte van de stad. Morgen gaan we proberen wat musea te bezoeken en wat andere culturele highlights. 

En dan ook nog dit:

- Mandalay Airport in Myanmar is het rustigste vliegveld wat we ooit hebben gezien, we schatten dat we in het complete vliegveld ongeveer 100 mensen hebben gezien.

- Bij de toiletten van gate 1-6 op Don Mueang Airport in Bangkok stonden bijna 100 vrouwen in de rij.

- Na 4 ochtenden geprobeerd te hebben om een goed gekookt ei te krijgen bij ons ontbijt, zonder het gewenste resultaat, hebben we op dag 5 maar een omelet besteld.