Week 11 - Op grote hoogte

                                                 21-07-2016, Bô Trach, Vietnam,zonnig, 33 graden

De laatste zin van onze vorige reisblog was: 'Morgen gaan we proberen wat musea te bezoeken en wat andere culturele highlights'. We hebben niet heel hard ons best gedaan en het is dan ook niet gelukt. Na het schrijven van onze vorige blog zijn we uit eten gegaan om daarna op een van de straathoeken op een zeer klein 'stoeltje'  te belanden met een biertje in ons hand. (De plastic opstapjes die we in NL  hebben, worden hier overal als stoelen gebruikt) Het werd een lange avond en dus hebben we de dag erna vooral heel veel geslapen. Wel zijn we er toen achter gekomen dat er een hele goede broodjeszaak aan de overkant van het hotel zat en een goede sapjes-bar naast het hotel. 's Avonds zijn we gaan eten bij een Indisch restaurant, wat weer erg lekker was. 

De volgende dag (vrijdag) zijn we vertrokken uit Hanoi. Hoewel we eigenlijk zeer weinig van deze stad hebben gezien, hadden we ook niet het idee dat we iets gemist hebben. We vonden het juist wel fijn om de drukte weer achter ons te laten en naar een rustigere plaats te gaan. We stapten daarvoor in de bus naar Sapa in het noordwesten van Vietnam. Na een comfortabele busreis van 6 uur kwamen we aan. Blijkbaar is dit een van de plekken waar de Vietnamezen weekend vieren, want het was er (anders dan in Hanoi) gezellig druk. We vonden snel ons hotel en na het inchecken hebben we een wandeling door het stadje gemaakt. 

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd. Voor we door de bergen gingen rijden moesten we nog even tanken, dus reden we naar een tankstation. Dit bleek het enige tankstation in de omgeving en dat was te merken aan de drukte. De Vietnamezen vinden het echter totaal niet erg dat er achter hen nog zo'n 10 scooters en 3 auto's staan te wachten, alles gaat hier lekker op het gemakje. 
Met een volle tank zijn we uiteindelijk begonnen met een tocht door de bergen. Toen we na een tijdje op de kaart keken, zagen we dat we vlakbij de ingang van een grot waren en dus besloten we daar een kijkje te nemen. Na een hobbelige rit over een heel slechte weg kwamen we inderdaad bij de ingang van een grot aan. Daar stonden 3 kinderen van rond de 10 jaar en een meisje van ongeveer 14 jaar met zaklampen klaar. Tegen betaling mochten we die wel van hun lenen en dan zouden ze ook op onze scooter passen. Na wat onderhandelen en lachen gingen we uiteindelijk met allebei een zaklamp achter het 14-jarige meisje aan de grot in. De zaklampen waren geen overbodige luxe, want het was pikdonker in de grot. We volgden het meisje over een 'pad' waarbij we ons onder, over en tussen smalle openingen in de grot bewogen. Na 10 minuten hadden we nog niet echt moois gezien en omdat de weg nogal oncomfortabel was vroegen we aan het meisje hoelang het 'pad' nog doorliep. Hierop kregen we als antwoord dat haar opa een keer drie dagen en drie nachten het pad heeft gevolgd. Omdat we dit niet van plan waren na te doen, besloten we dat het wel genoeg was geweest en keerden we om. Na dit avontuur zijn we terug gereden naar Sapa en hebben we bij een ander hotel ,met een erg mooi uitzicht over de rijstvelden ingecheckt. 's Avonds zijn we op aanraden van Tripadvisor gaan eten bij het Hill Station Signature Restaurant. We gingen zitten aan een lange tafel met naast ons een Canadese vrouw en tegenover ons een stel uit Australië. Na een gezellig gesprek en heel lekker eten verlieten zij het restaurant terwijl wij nog een dessert bestelden. Tijdens het dessert kwam er nog een ander stel (zij uit Denemarken, hij uit Duitsland) naast ons zitten waar we ook weer een tijdje mee hebben gepraat. We waren erg blij dat we voor deze plek gekozen hadden, want het eten was erg lekker, het restaurant had een mooie uitstraling en de gesprekken waren gezellig en interessant. We gaan hier in Azië natuurlijk eigenlijk elke avond uit eten, maar dat is toch vaak gewoon omdat je nou eenmaal moet eten. Deze avond voelde voor ons echt als een avond uit. 

De volgende dag zagen we bij het ontbijt dat er wat minder wolken om de bergen heen hingen en dus besloten we dat dit een goed moment was om naar de top van de Fansipan  te gaan. Deze berg is met zijn hoogte van 3143 meter de hoogste berg van Indochina. We hoefden gelukkig niet het hele stuk te lopen, want er gaat, sinds februari dit jaar (hoera!), een kabelbaan in 20 minuten bijna naar de top. We hadden geluk, want wij zaten met z'n tweeën in de cabine, terwijl de andere cabines helemaal vol zaten. De hele weg omhoog heb je een prachtig uitzicht over de vallei. Hiervan is een video te vinden op deze site. 
Na de kabelbaan en 600 treden omhoog lopen waren we op de top. Hier was niets meer van de vallei te zien, want we waren helemaal omringd door wolken. Op de top zijn we weer met wat locals op de foto geweest, met elkaar op de foto geweest en hebben we nog wat gekletst met een paar Vietnamese kinderen. Vervolgens zijn we weer omlaag gegaan met de kabelbaan en op onze scooter gestapt. We zijn naar de Love Waterfall gereden en naar de 'Heaven's gate', een erg indrukwekkend uitzichtpunt over een vallei. We vonden het hier zo mooi dat we verder de vallei in zijn gereden om nog meer te kunnen zien. Hiervan kunnen we foto's maken, maar op een foto krijg je nooit te zien hoe groots en mooi het is. We hebben er een filmpje van gemaakt om jullie toch een goede indruk proberen te geven. 

Terug in Sapa zijn we weer op de bus gestapt. Dit keer voor ongeveer 11 uur naar Ha Long Bay. In Ha Long Bay werden we afgezet precies voor een reisbureautje dat tickets verkocht voor de verschillende cruises die hier werden aangeboden. We waren zeker van plan om hier een cruise te doen, dus hoorden we het verkooppraatje aan en maakten we ondertussen gebruik van de wifi om zelf ook wat onderzoek te doen. We vonden een cruise die we graag wilden doen, maar daarbij zat vervoer van en naar Hanoi inbegrepen. Omdat wij al in Ha Long waren, vonden we dus dat we wel wat korting konden krijgen op de oorspronkelijke prijs van $260,- pp volgens de verkoper van het reisbureau. (We waren erop voorbereid dat dit een dure activiteit zou worden, maar toch..) De verkoper vond dat ook wel en bood ons de cruise aan voor $199,- pp. Levi vond het heel stom dat we voor dit bureau waren afgezet en niet gewoon in het centrum en vertrouwde het allemaal ook niet helemaal. Hij wilde graag met de cruise-organisatie zelf kunnen onderhandelen, maar dat was volgens de verkoper allemaal erg moeilijk en dan zouden we, volgens hem, sowieso de $260,- pp. gewoon moeten betalen. We vonden de website van de organisatie en kwamen erachter dat zij op de site een chatfunctie hebben. We vroegen over de chat dus wat de cruise van 2 dagen, 1 nacht zou kosten als we al in Ha Long Bay waren en kregen al snel het antwoord dat we deze voor $150,-pp. konden boeken. Ja, je leest het goed, dat scheelt dus $100,- (!) in totaal!! We begonnen dus met het boeken via de website, maar dat vond de verkoper niet zo leuk, dus zette hij de wifi uit. Geen probleem voor ons, we liepen met al onze spullen naar een dichtbijgelegen café en gingen daar verder met de boeking. Na nog wat hindernissen rondom de elektronische betaling was het gelukt om de boeking te voltooien en konden we 2 uur later aan boord stappen van de prachtige Dragon Legend 2. Bij de video's vind je een rondleiding over deze mooie boot. 
 

Eenmaal aan boord begonnen we met een veiligheidsbriefing en daarna kregen we onze kamersleutel. Wij hadden nog helemaal geen foto's gezien van de kamer, maar waren zeer aangenaam verrast. Dat ze zulke mooie kamers kunnen maken op een boot zeg! Na een heerlijke lunch met een prachtig uitzicht zijn we even op het zonnedek gaan liggen. We voeren langs de prachtige kalkstenen eilanden en genoten van het zonnetje. Later zijn we met de hele groep (33 mensen) gaan kayaken en zijn we even bij een strandje geweest.
Tijdens het diner werd de crew aan ons voorgesteld, wat nogal grappig was, want het lijkt erop dat ze zelf mogen kiezen welke naam er op hun naamkaartje staat. Zo hadden we de ober James Bond, kapitein Columbus en masseuse Lady Gaga. Een aantal leden van de crew, waaronder de kapitein, spelen een traditioneel muziekinstrument en samen speelden zij een vietnamees lied. Na het diner mocht je proberen om kleine inktvissen te vangen en natuurlijk heeft Levi ook even een hengel uitgegooid. Het was er echter totaal niet het seizoen voor, dus na 10 minuten de hengel op en neer bewegen had hij er wel genoeg van. (niemand heeft die avond iets gevangen.) De kapitein kwam wel nog even een praatje maken en toen Levi vroeg of hij mocht zwemmen zei de kapitein dat het nu niet mocht omdat het donker was. Het zou wel de volgende ochtend mogen om 06.00u. voordat het anker opgehaald werd. En dus maakte Levi een afspraak met de kapitein dat ze de volgende ochtend zouden gaan zwemmen.
We hebben de rest van de avond met Deva en Ivan, een stel van Curaçao dat een maand door Azië reist voor hun huwelijksreis, doorgebracht op het zonnedek. Helaas waren er door de wolken geen sterren te zien, maar het was toch erg mooi.

De volgende dag werden we om 06.00u. wakker gebeld met de vraag of Levi nog wilde zwemmen. Dus terwijl Ellen nog lekker in bed bleef liggen, is Levi een duik gaan nemen. De kapitein kwam ook nog even kijken en lachen, maar is er zelf niet ingesprongen. De rest van de dag als we de kapitein tegen kwamen, zei hij: 'Hahaha, you swimming'. 
Deze dag hebben we ontbeten, een grot bezocht, ontspannen op de kamer en we sloten af met een lekkere lunch. Terug aan wal pakten we een taxi naar het busstation en zijn we rond 17.30u. op de bus gestapt richting Dong Hoi.De eerste anderhalf uur hebben we naar een concert van een populaire Vietnamese zanger geluisterd en gekeken. Daarna was Levi er wel klaar mee en is gaan vragen of de muziek zachter kon. Als reactie hierop zetten ze de muziek uit en een film aan. Op zich een goed idee om een film aan te zetten 's avonds in een slaapbus en het was een Amerikaanse film met Vietnamese ondertiteling, dus wij zouden hem ook kunnen volgen. Dat bleek echter niet helemaal waar, want over het geluid van de film heen was de stem van een vrouw opgenomen die alle ondertitels voorleest, zo raar! Het is dus niet nagesynchroniseerd, maar het is gewoon 1 vrouw die alle tekst, alle stemmen voorleest. Het oorspronkelijke geluid is hierdoor amper te horen, dus konden wij niets volgen van de film en zijn we maar, zo goed en zo kwaad als het ging, gaan slapen. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt voor een eet- en plaspauze. Bij een van deze plekken had Ellen de raarste wc-ervaring die ze ooit heeft gehad. We kennen allemaal de zit wc's en de (Franse) squat-wc's. Die laatste komen wij hier vaak tegen en dat is geen probleem, doen we gewoon. Maar die zitten dan altijd wel in een hokje, met een deur en muren eromheen en meestal ook een plafond. Denk je een rechthoekige gezamenlijke douche-ruimte in (zoals bij het zwembad ofzo) . De douchekoppen hangen er niet en op de plekken van de douche-putjes zit een vierkant gat. Naast elk gat liggen twee bakstenen, daar kun je je voeten op zetten. En zo kun je dus heel gezellig naast elkaar je behoefte doen.... Het stonk echter zo erg dat zelfs de locals niet daar naar de wc gingen, maar de bosjes inliepen. Een oudere vrouw zag Ellen verbaasd staan en wees op de bosjes, dat was blijkbaar toch echt de betere plek om te gaan. 

Gisterenochtend zijn we aangekomen in Dong Hoi, vlakbij het Phong Nha-Ke Bang National Park. We hadden in de Lonely Planet(LP) gelezen dat het leuker is om in Bô Trach te verblijven en we vonden bij het treinstation al snel een busje van een van de accommodaties in Bô Trach, die ook in de LP stond beschreven, dat ons daarheen kon brengen. De chauffeur wilde wel nog even wachten op de aankomst van de trein, want dan zouden er vast nog meer mensen mee willen. Geen probleem, wij konden wel even wachten. Tijdens het wachten bedachten we dat het misschien wel leuker was om op de scooter naar Bô Trach te rijden, dan zouden we ook daar gelijk een scooter hebben. De trein kwam aan en wij haalden onze tassen weer uit het busje. Toen de chauffeur hoorden dat we op de scooter wilden gaan, bood hij aan om onze grote tassen naar het hotel waar hij bij hoorde te brengen, dan zouden wij daar geen last van hebben op de scooter. Helemaal super natuurlijk en dus stapten wij met alleen onze kleine tassen op de scooter. Na een half uur rijden waren we er al. Het hotel waar onze tassen heen waren gebracht was vol, maar gelukkig zijn hier meerdere hotels en we hadden dan ook al snel een ander onderkomen gevonden. We besloten te ontbijten bij de Easy Tiger, een hostel wat bomvol zit met backpackers. (Ze hebben er alleen dorms, vandaar dat we er niet zijn gaan slapen). Tijdens het ontbijt werd er informatie gegeven over de omgeving en alles wat je hier kunt doen, dus dat was ook mooi meegenomen. Een van de activiteiten hier is een bezoek per boot aan de Phong Nha Cave. Voor een boot betaal je 360.000 dong (E14,40), maar in de boot passen 14 mensen en dus kun je de kosten delen. We zijn uiteindelijk met 24 mensen van het Easy Tiger hostel naar de boten gegaan en hebben ons daar over twee boten verdeeld. Uiteindelijk hebben wij dus maar 60.000 dong (E2,40) betaald met z'n tweeën. 
We hebben een stukje door de grot gevaren en werden vervolgens afgezet op een stuk waar je verder kon lopen. De grot was enorm groot. Het blijft toch erg bijzonder om al die verschillende vormen en kleuren onder de grond te zien. We vonden het dan ook een erg leuk bezoek.
's Middags hebben we geslapen en 's avonds zijn we nog even terug geweest naar de Easy Tiger om wat te eten en te drinken. Er was live-muziek door een gitarist en een zangeres, maar alle gasten pakten omstebeurt de microfoon om een liedje te zingen en we hebben de zangeres dan ook weinig gehoord. Iedereen zit er aan lange tafels te kletsen en mee te zingen met de liedjes, een gezellige boel dus.

Vandaag hebben we vrijwel niets op de planning staan. Vanavond willen we naar de zonsondergang gaan kijken en we zullen 's avonds wel weer bij de Easy Tiger gaan zitten, omdat het er zo gezellig is. Morgen stappen we op onze scooter om een tocht te maken door het nationaal park.Daarbij horen ook een bezoek aan de Dark Cave, waar je alleen via een zipline naar binnen kan, en de Paradise Cave. Daarover de volgende keer meer!

En dan ook nog:
- In de bus naar Halong Bay:
  Ellen: 'Je kan je tas ook onder je knieën leggen, dan ligt hij niet zo in de weg en dat ligt best comfortabel.'
  Levi: 'Ja dat zou best comfortabel zijn als mijn knieën niet al onder de stoel voor me liggen.'

- Wij noemen de Fansipan berg: Fancy Pants berg.